نگاشتن؛ ادای مسوولیت زهرا
زهرا نظری دختری با مسوولیت‌های متفاوت، مسوولیت‌هایی که برایش روزنه‌ای برای موفقیت شده است.
او تمام این مسوولیت‌ها را به دوش میکشد تا راه را برای رسیدن به هدفش هموار و میسر بسازد.
زهرا که در دنیای خبرنگاری گام برداشته است می‌گوید که کار خبرنگاری را از موسسه‌ی تساوی آغاز کرده است و می‌خواهد با نگاشتن، واقعیت‌های جامعه‌اش را انعکاس دهد و مسوولیتش را ادا کند.
زهرا از علاقهاش به کار خبرنگاری می‌گوید:«هدفام همیشه انجام کاری است که بتوانم توسط آن نه تنها به خودم بلکه به دیگران مفید واقع شوم و به همین دلیل خبرنگاری را انتخاب کردم.»
به باور او خبرنگاری حرفه‌ای مفید برای جامعه بوده وخبرنگاری بیان واقعیتهاست.
او سفر کردن، تجربه کردن و روبه رو شدن با حوادث را دوست دارد و خبرنگاران را انسانهای متفاوت می‌داند و می‌گوید که خبرنگاری، تجربه‌ایست که ما را با حوادث رو به رو می‌کند و این باعث شده که او خبرنگاری را انتخاب کند.
او که در حال حاضر در یکی از دانشگاه‌های کابل رشته‌ی اقتصاد می‌خواند، از اینکه چطور از رشته‌ی خبرنگاری سر در آورد است با لبخند می‌گوید:« من به خبرنگاری علاقمند بودم و به دنبال مرکزی میگشتم تا بتوانم خبرنگاری را مسلکی بیاموزم تا اینکه با موسسه اجتماعی- فرهنگی تساوی آشنا شدم و بعد از سپری کردن یک دوره آموزشی در تساوی توانستم به صورت رسمی کارم را در خبرگزاری پژواک شروع کنم و اکنون نیز با روزنامه هشت صبح همکار هستم.»
او خبرنگاری را در جامعهای مانند افغانستان کاری دشوار می‌داند و مشکل‌ها وخطرهایی چون: انفجار، انتحاری و تظاهراتی که به خشونت کشیده میشود؛ دامن‌گیر خبرنگاران است.
این مشکلات برای زهرا یادآور خاطرات تلخی شده که با اندوهی که در چهره‌اش نمایان شده است می‌گوید:« برای پوشش خبری در یک برنامهای رفتم، همهی همکارانم مردان بودند و تنها من خانم بودم، تلخی این خاطر اینجاست که نگاه همکرانم به چشم یک مرد سنتی ونگاهایشان، نگاههای زن ستیزانهای بود و این نگاهها برایم تلخی داشت که تا کنون این نگاهها در ذهنم رژه میروند و چرایی بدون پاسخ را برایم ایجاد کرده.»
او ضمن تاکید این حرفش ادامه میدهد؛ مگر میشود که زن باشی و مشکلی بر سر راهت نباشد.
زهرا ناامنی و آزارهای لفظی را از بارزترین مشکلاتی می‌داند که زنان خبرنگار با آن مواجه هستند.
او اضافه می‌کند که این مشکلی است که خودم بارها آن را تجربه کردهام اما نگذاشتهام این مشکلات مرا از پا در بیاورد و باعث شود از علاقهام بگذرم.
عدم باور داشتن به توایایی زنان نیز یکی دیگر از مشکلاتی بوده که زهرا این را برای زنان غیرمنصفانه می‌داند.
از برنامه هایی که زهرا در آینده روی دست دارد میتوان از سفر به ولایت ها یاد آور شد بر علاوه، او می‌خواهد یک خبرنگار بین‌الملی باشد تا بتواند فراتر از کشور در عرصه خبرنگاری کار کند.
خواست او از حکومت و نهادهای مدافع خبرنگاران این است که قانون آزادی بیان و حق دسترسی به اطلاعات را به نحو درست تطبیق شود و مصوونیت خبرنگاران از نگاه مالی و جانی تامین شود و از کارکرد آنان قدرانی صورت گیرد.
در پایان، پیامش به دخترانی که میخواهند خبرنگار شوند این است که به راه‌شان ادامه داده و برای رسیدن به این هدف تلاش، و نگذارند زن بودن محدودشان کنند.
استقاده از مطالب آن با ذکر منبع بلامانع است.