انجمن قابله‎های افغان سیزدهمین کنگرة سالانه خود را با پیام (قابله‎ها کیفیت، عدالت، کرامت، خدمات صحت زنان و اطفال را بهبود می‎بخشند) در تالار ابو علی‎ابن‎سینا پوهنتون طبی کابل افتتاح کردند.
این کنگره دو روزه است و قابله‎ها از سراسر کشور به‎منظور برجسته کردن مسلک قابلگی و برای بهبود صحت مادران، نوزادان و اطفال‎شان دور هم جمع شده‎اند تا تجارب و یافته‌های شان‎را باهم شریک کنند.
زهرا میزایی، رییس انجمن قابله‎های افغان ضمن خوش‎آمدگویی به مهمان حاضر در تالارگفت: «انجمن قابله‎های افغان افتخار دارد که سیزدهمین کنگره خود را با حضور ۳۰۰ قابله از سراسر کشور تجلیل ‎کند.»
این فرشته‎گان نجات می‎توانند بهترین کیفیت خدمات حمل و ولادت را برای مادران این سرزمین فراهم کنند و در کاهش مرگ‎ومیر مادر و نوزاد نقش بارزی داشته‎اند.
انجمن قابله‎های افغان می‎خواهد هر مادر و طفل آن دست‎رسی به خدمات با کیفیت و برابر با معیارات بین‎المللی را داشته باشد.
هدف از برگزاری این کنگره دادخواهی برای مسلک قابلگی و تقویت نقش قابله برای اطمینان از صحت طفل و مادر، فراهم کردن فرصت برای بحث و یادگیری طریقه‎های جدید مراقبت مادران و اطفال‎شان شریک کردن تجارب و تبادل افکار و دفاع برای گسترش و تقویت مسلک قابلگی در آینده است.
در ادامة این همایش داکتر بری صدیقی، معین تحصیلات عالی کشور علت مرگ‎ومیر مادران و اطفال زیر پنج سال را در بیشتر ولایات کشور، نبود ترانسپورت منظم، صعب العبور بودن جاده‎ها در شهر کوهستانی، دیر رساندن به مرکز صحی، ازدواج‌های زیر سن عنوان کرده، می‎گوید: «از سال ۲۰۰۲ تا حالا ما کاهش چشم‎گیر مرگ‎ومیر اطفال زیر پنج سال و مادران را داریم؛ اما باز هم این کافی نیست. و با ازدیاد مراکز صحی دوکتوران متخصص، قابله‎های مسلکی و باظرفیت بالا در سطح والسوالی‎ها و قریه‎ها، جهت پیش‎برد خدمات در عرصه‎یی مراقبت‎های فامیلی پلانیگ، تغذیه، امنیت و با حمایت دولت می‎توانیم مرگ‎ومیر مادران و اطفال را کاهش بدهیم.
هچنان داکتر یارباز حمیدی، عضو کمیتة صحت ولسی‎جرگه از قابله به‎عنوان شخصی که «اولین بار نوزاد در دستان او دیده به جهان باز می‎کند و مادر برای اولین بار نوزادش را از دستان او به بغل می‎گیرد.» یاد کرده، می‎گوید: «قابله از زمان قبل از ولادت، در جریان ولادت و بعد از ولادت به مادر کمک می‎کند و ما زندگی فرزندان‎مان ‎را مدیون زحمات آنها هستیم.»
او افزود باید مسلک قابلگی را به لیسانس و ماستر و دکترا ارتقاع بدهیم.
دوکتور نسرین اوریاخیل، رییس شورای طبی افغانستان اظهار داشت: «قوانین کار در سیستم صحی دخیل نیست، در اکثر از مراکز صحی خصوصی، یک دوکتور یا قابله و یا نرس ۳۶ ساعت کار می‎کند، (و همه انتظار اخلاق طبابت از آنها دارند) باید قوانین کار در نهادهای خصوصی و دولتی به طور یکسان تطبیق شود.»
درآخر ویس محمد قرنی، رییس شورای قابلگی و نرسنگ بیان داشت: «در سال ۲۰۲۰ میلادی، برنامه‎های ارتقاع ظرفیت و انکشافی مسلکی را روی دست داریم و کوشش می‎کنیم هر قابله را به عالی‎ترین سطح آموزش حمایت می‎کنیم.»
تعدادی از قابله‎ها که از انستیتوت‎های قابلگی و پوهنتون‎ها در این برنامه شرکت کرده بودند با ابراز خرسندی از این پیشنهاد آقای قرنی گفتند: «ما همه تا پای جان در خدمت مردم به‎خصوص مادران، نوزادان و اطفال زیر پنج سال هستیم.»
با وجود میلیون‎ها دالر کمک‎های جامعه جهانی به‎منظور رشد سکتور صحت، اما باز هم سالانه تعداد زیادی از مادران و اطفال زیر پنج سال، به‎خاطر عرضة غیرمعیاری خدمات صحی جان خود را از دست می‎دهند و یا برای تداوی به کشورهای بیگانه سفر می‎کنند.