فرشته بانوی بامیان زمینی است که این‌بار با دل سپردن بر ستیغ کوه‌های افغانستان، راه کوهنوردی‌اش را آغاز کرده است، او هر روز قبل از طلوع آفتاب با بستن بند کفش‌های سرخ رنگش، نرمش‌هایش را شروع می‌کند، کوله پشتی نسبتن سنگینش را به دوش می‌کشد و برای پیمودن راهی پر از پیچ و خم که هر‌ از گاهی امکان فرو ریختن دارد، قدم می‌گذارد.
فرشته که در حال حاضر دانشجوی مدیریت تجاری دانشگاه امریکایی کابل است، عاشق ورزش است و به قول خودش از کتاب خواندن لذت می‌برد.
او چند سال پیش با حضور در دوره‌های آموزش خبرنگاریِ موسسه تساوی، وارد دنیای خبرنگاری شد، شاید نتوانست این راه را به گونه‌ی باید و شاید پیش ببرد اما از این‌که حالا متوجه ظرافت‌های خبرنگاری می‌شود خوشحال است، خبرنگاری برای فرشته حکم دایره‌ای از ارتباطات را دارد.
با لبخند ملیحش پذیرای این گفتگو شد.
با وجود تمام سختی‌هایی که در ورزش کوهنوردی است، چرا کوهنوردی؟
زندگی خودش یک فیلم است و می‌خواهم در این فیلم تجربه‌های پر شور و هیجانی داشته باشم و چیزی که من را به طرف کوهنوردی کشاند، صعود آن است. این که با هر قدمم در شرایط سخت و دشوار، باز هم به صعود فکر می‌کنم، حتا اگر به نوک کوه نرسم و این برایم زیباست.
از چه زمانی شروع به کوهنوردی کردی و خواستی تجربه‌ی متفاوت‌تری داشته باشی؟
حدود یک سال می‌شود که دارم این حس متفاوت را تجربه می‌کنم ( با تبسم ).
در هفته چند بار به کوه نوردی می‌روی؟ ایا با گروهی همپایی یا به صورت انفرادی می‌روی؟
ما گروهی از دخترا هستیم که با هم این کار را شروع کردیم و در هفته معمولن یک بار کوهنوردی می‌کنیم.  
تا حال چند کوه را فتح کردی و قصد فتح کردن چند کوه دیگری را داری؟
امسال، به دلیل تداخل سفرها با درس‌هایم نتوانستم که در بیشتر سفرها شرکت کنم، اما در سفر بامیان، تا ارتفاع 4400 متری کوه شاه فولادی رفتم، بنابر نبود وقت کافی نتوانستم به بالای قله برسم، اما دوست دارم که اولین فتح‌هایم را از کوه‌های کشورم شروع کنم و به نوک تک تک کوه‌ها برسم.
فکر می کنی یک بانوی کوه نورد، بیشتر با چه مشکلاتی رو به رو می‌شود؟
بیشتر امنیت و باور های یک سِری از مردم که ورزش را دور از خانم ها می‌دانند، زیرا همین باعث شده تا تعداد کثیری از مردم نسبت به این مساله حساسیت نشان دهند.
اگر زمانی متوجه خطر شوی چگونه با خطرات احتمالی مبارزه می‌کنی؟
کوشش می‌کنم تا با اعضای تیمم همدلی کنم و مراقب هم باشیم، در قدم دوم تمرکز می‌کنم تا در شرایطی که هستیم، بهترین راه حل را انتخاب کنیم.
وقتی بند کفشت را برای رفتن به کوه می‌بندی، با هر قدمت به چه چیزی فکر می‌کنی؟
به اینکه انسان، بدون تلاش به قله‌ها نمی‌رسد و این که من در بالای قله چه زیبا معلوم می‌شوم و کوه با وجود من زیبایی بیشتر می‌گیرد، با همین فکر قدم‌هایم را محکمتر می‌گذارم.( با خنده )

هنگام رسیدن به قله‌ی کوه از اینکه در بلندترین ارتفاع از سطح زمین قرار داری، چه حسی برایت دست می‌دهد؟
این که من چقدر در این‌جا امنیت دارم، دور از تمام مشغله‌های زندگی، یک نفسی تازه می‌کنم، بدون این‌که کسی بخواهد من را ببیند یا گپی بزند.
از آن جایی که کوه همیشه نماد استقامت بوده، فکر می کنی با کوهنوردی، استقامتی در برابر دشواری های زندگی پیدا کرده ای یا نه؟
من از این‌که با یک قدم کوچکم، در حال صعود هستم، خوشحالم، کوه برای من در کنار استقامتش، جذاب و پرابهت هم هست. در ابتدا حتی از نگاه کردن به کوه های بزرگ می‌ترسیدم اما حال، اراده‌ام محکم و بیشتر شده است.
با دیدن کوه، آیا لحظه‌ای که زمزمه‌گر خاطره‌ای برایت باشه، به یاد داری؟
همین که قبل از بالا شدن، با هم تمرین می‌کردیم، فضای گرمی را در هوای سرد به وجود می‌آوردیم، خنده‌ها و حرف‌ها همه برایم خاطره است، خوب به یاد دارم وقتی با هر قدم از زمین دور می‌شدیم نفس کشیدن سخت می‌شد، اما بازم برای رسیدن به بالا شور و هیجانی داشتیم.

بین اعضای تیم چقدر صمیمی هستید و این صمیمیت کمکی هم کرده یا نه؟
ما غیر از اینکه حرفه‌های کوهنوردی را میاموزیم در صنف‌های ظرفیت سازی هم شرکت کردیم، یاد گرفتیم که چطور در ارتباط باشیم و این ارتباطات چقدر صمیمیت را به میان می‌آورد.
در سفرها همیشه متوجه کمک و همکاری به یکدیگر هستیم.

از امنیت راه ها بگو؟
اعتماد به مسیر راه‌ها خیلی سخت است. ما همیشه مسیر سفر را در نظر میگیریم، به همین دلیل  نمی‌توانیم به تمام ولایت‌های دیدنی افغانستان برویم، تا کنون ما به بدخشان، پنجشیر و بامیان سفر داشتیم که خوشبختانه مشکل جدی در مسیر راه تهدید نکرده است.

قصد داری با فتح قله‌های کشورت، به اوج کدام هدفت برسی؟
اوج هدفم تنها مختص خودم نیست، میخواهم تمام زنان میهنم در عرصه‌ای که هستند، توانمند باشند. من می‌خواهم آغازگر این مسیر در افغانستان باشم. آرزو دارم با عادی شدن پیشرفت خانم‌ها در ورزش، کسانی که می‌خواهند کوه نورد باشند نیز خودشان را باور کنند.

زمینه کوهنوردی را چقدر برای زنان مناسب می‌بینی؟
فکر می‌کنم تاکنون این رشته‌ی ورزشی حتا در بین مردها هم جا نیفتاده است.
در جامعه ما کوهنوری را یک رشته ورزشی می‌دانند که فقط و فقط باید مختص مردان باشد و همین طرز دید فضای کوهنوردی را برای زنان محدود و حتا ناممکن کرده است.

گفتی در پایان داشته باشی؟
به امید موفقیت و پیروزی‌های بیشتر مردمم در تمام عرصه‌ها