زندگی و امید برای زنان جاغوری
ولسوالی جاغوری یکی از ولسوالی های دوردست ولایت غزنی می باشد که در آن به علت فضای نسبتا باز فرهنگی و اجتماعی، زنان کمتر از مسایل حقوقی شان نسبت به سایر ولایات کشور محروم شده اند.
در این ولسوالی زنان در اکثر مسایل اجتماعی، فرهنگی و علمی نقش پررنگی داشته و تاحدودی از آزادی نسبی برخوردار هستند.
کریمه 35 ساله خانمی است که در مرکز جاغوری "سنگماشه" زندگی می کند. او بیست سال پیش ازدواج کرده و حاصل ازدواجش سه دختر و چهار پسر است.
او می گوید: "خودم بیسواد هستم و دوست دارم که فرزندانم درس بخوانند ودر آینده به مردمشان خدمت کنند."
کریمه زنیست که شوهرش همیشه با او رفتار نیک داشته و در تمام تصامیم با او مشوره کرده است.
با وجود همچو خانواده های خوشبخت، هستند خانواده هایی که در آن ها حقوق زن عملا زیرپا می شود و هرگز توجهی به آن ها صورت نمی گیرد.
رضوانه سادات بانویی است که سرنوشتش نمونه ای از همچو خانواده های تاریک ذهن را به تصویر می کشد.
این خانم که از باشندگان اصلی ناحیه "ششپر" جاغوری معرفی می کند، می گویدکه فعلا در یکی از روستاهای سنگماشه زندگی دارد.
رضوانه را با ظاهر آشفته و روحیه ای افسرده ملاقات می کنم. این بانوی پریشان حال در نخست از ترس خانواده اش راضی نیست که با من صحبت کند اما در نتیجه تلاش هایم او را مطمئن می سازم که مشکلی برایش پیش نمی آید.
رضوانه چهل سال عمر دارد و 23 سال پیش ازدواج کرده است. او 3 دختر و چهار پسر دارد. او می گوید که در آغاز ازدواجش با همسرش رابطه خوبی داشته است اما بعدا مداخلات مادر شوهرش زندگی اش را با مشکلات زیادی رو به رو می سازد.
رضوانه می گوید که شوهرش پس از مدتی زن دوم گرفته است و سپس او را همراه با اولادهایش تنها مانده و با همسر جدیدش به ایران سفر کرده است.
این در حالی که با انگشتان ترک خورده و چروکیده اش به لباس های نامرتب خود اشاره می کرد، گفت: "لباس نداریم. همین لباس های کهنه که به تن خود دارم و به تن فرزندانم است کهنه مردم است."
با وجود زندگی رضوانه و نمونه های دیگر مانند او، اما اکثر مردم به این باورندکه زنان در جاغوری زندگی آرام و رضایت بخشی دارند.
این آزادی نسبی که که زنان در بخش های مختلف تحصیل، وظیفه و حتی انتخاب همسر دارند حاصل تحولات اجتماعی در چند سال اخیر است که طبقه تحصیلکرده بر جامعه حاکم شده است.
عبدالحکیم رضایی یکی از مردان محل می گوید که جامعه تنها با پیشرفت مردان به جایی نمی رسد بلکه باید به زنان فرصت داده شود تا که در آبادی و پیشرفت جامعه سهم فعال بگیرند.
او می گوید: "من به خواهران و دخترهایم اجازه دادم که آزادانه تحصیلات خود را ادامه بدهند تا در آینده برای جامعه خود مصدر خدمت شوند."
زنان فعال و برجسته خود نیز کوشیدند تا با پشت پا زدن به تمام سنت های خرافاتی و دست و پاگیر راه را برای فعالیت های اجتماعی خود و دیگر همنوع شان باز کنند.
راضیه انوری بانوی جوانی است که کارمند رادیو است.او
می گوید که سه سال است که در رادیو جاغوری کار می کند و همچنان معلم کورس سواد آموزی زنان روستا نیز است.
راضیه عنوان کرد که خانواده اش روشنفکر هست و به این دلیل او را حمایت و تشویق کردند و مشکلاتی را که در آغاز برایش به میان آمده بود نادیده گرفته و به تلاشش ادامه داده است.
زنان در جاغوری تا اندازه یی برای به دست آوردن حقوق شان می کوشند که حتی برای پایمال نشدن آن به محاکم نیز مراجعه می کنند؛ کاری که کمتر زنی در جامعه سنتی افغانستان انجام می دهد.
قاضی موسی اسدی رئیس دادگاه ابتدایی در جاغوری می گوید که زنان در جاغوری تقریبا از هرنگاه به حقوق قانونی خود دسترسی دارند چون در تمام بخش های اجتماعی، فرهنگی و علمی می توان شاهد حضور زنان بود.
او می گوید که زنان برای حل مسایل حقوقی شان به محکمه نیز مراجعه می کنند و این موضوع گواه و ثبوت به این امراست.
البته قاضی نیز تایید می کند که به اساس بعضی از سنت ها، خانواده ها برای حل مشکلات شان به جرگه های فامیلی و ملاامامان مساجد مراجعه می کنند و بعدا که مشکل بزرگتر شد به محاکم می آیند.
با وجود تمام این خوشبینی ها و پیشرفت ها در زندگی زنان جاغوری، هنوز هم سنت های جامعه سبب شده که در خیلی از موارد زنان از همان حقوق قانونی و اسلامی خود محروم می شوند.
استقاده از مطالب آن با ذکر منبع بلامانع است.