فقر اقتصادی، گرسنگی و بیکاری از مشکلات عمده‌ی ساکنان بامیان در مرکز افغانستان است که بنابر آمارهای غیر رسمی 50 درصد باشنده‌گان آن زیر خط فقر زندگی می‌کنند و این موضوع باعث شده است تا مهاجرت‌ها به کشورهای همسایه افزایش یابد.
سید حکیم جوانی است که چند سال پیش از دارالعلوم بامیان، فارغ التحصیل شده است، اما تاکنون نتوانسته در جایی کار پیدا کند، او می‌گوید:« تعداد زیادی از جوانان از نبود کار مطابق رشته تحصیلی‌شان رنج می‌برند.»
در این میان اسحاق جویا فرد دیگری است که با هشت سال سابقه‌ی کار، نتوانسته صاحب کار شود، به گفته‌ی او، بیشتر افرادی براساس روابط و یا خلاف رشته تحصیلی‌شان کار می‌کنند.
جویا در ادامه افزود که تا اصل شایسته سالاری در نظر گرفته نشود و کار به اهلش سپرده نشود، این مشکلات ادامه خواهد داشت.
در همین حال محمد آصف مبلغ معاون ولایت بامیان، جلب کمک‌های جامعه جهانی و تطبیق پروژه‌های انکشافی را زمینه‌ای برای ایجاد کار بیان کرد، او گفت:« میزان بیکاری جوانان نگران کننده است و پیامدهای ناگواری را هم خواهد داشت، ما نیز در تلاشیم تا زمینه‌ی کار ایجاد شود.»
به گفته‌ی مبلغ بیکاری در میان جوانان باعث مهاجرت‌های غیرقانونی، اعتیاد به موادمخدر ودست زدن به کارهای غیر قانونی شده، او افزود که تنها در بخش معارف بامیان دوهزار بست نیاز است که تاهنوز وزارت معارف در این بخش توجهی نکرده است.
جوانان تحصیل کرده در حالی از بیکاری شکایت می کنند که سالانه صدهاهزار جوان از دانشگاه‌های کشور سند فراغت به دست می آورند و به این جمع افزوده می شوند.
استقاده از مطالب آن با ذکر منبع بلامانع است.